هزاران استخوان انسان عصر باستان که در یک حفره طبیعی عمیق در جنوب غربی انگلستان پیدا شدند، پژوهشگران را به فصلی تاریک از دوران ماقبل تاریخ بریتانیا هدایت کرده‌اند که در اوایل دوران عصر برنز رخ داده است.
به گزارش سی‌ان‌ان، تحلیل بیش از سه هزار استخوان کشف‌شده در مکانی به نام چارترهاوس وارن (در منطقه سامرست) متعلق به مقطع زمانی بین سال‌های ۲۲۱۰ تا ۲۰۱۰ پیش از میلاد، نشان داد مهاجمان ناشناس حداقل ۳۷ مرد، زن و کودک را به طرزی خشونت‌آمیز کشته و سپس قربانیانشان را به شکلی وحشیانه قطعه‌قطعه کرده و گوشت آن‌ها را خورده‌اند. سپس، باقی‌مانده‌های اجساد را داخل یک حفره طبیعی به عمق ۱۵ متر که به یک شبکه از غارها متصل است، پرتاب کردند.
به گزارش سی‌ان‌ان، این یافته‌ها که در مجله «دوران باستان» (Antiquity) منتشر شد، بزرگ‌ترین نمونه خشونت بین انسانی در این دوره تاریخی در بریتانیا است.
این استخوان‌ها شواهدی نادر و مستقیم‌اند که از وجود چرخه خشونت در اوایل دوران عصر برنز خبر می‌دهند؛ مقطع زمانی که کارشناسان پیش‌تر آن را دورانی عمدتا صلح‌آمیز در بریتانیا می‌دانستند. نویسندگان مطالعه هم اشاره کرده‌اند که در بیشتر از صدها اسکلت انسانی مربوط به از ۲۵۰۰ تا ۱۵۰۰ پیش از میلاد که قبلا در این کشور کشف شدند، معمولا شواهدی از خشونت دیده نشده بود.
ریک شولتینگ، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد باستانشناسی علمی و ماقبل تاریخ دانشگاه آکسفورد، می‌گوید که پژوهشگران در بریتانیا بیشتر شواهد آسیب به اسکلت‌ها را از دوران نوسنگی (۱۰ هزار سال پیش از میلاد تا ۲۲۰۰ سال پیش از میلاد) پیدا کرده بودند نه در عصر برنز اول. در نتیجه، کشف اخیر در چارترهاوس وارن به دلیل وجود شواهد خشونت‌های شدید در این دوره، واقعا غیرمعمول و برجسته است و «از این دوره تصویر تیره‌تری از آنچه بسیاری از مردم انتظار داشتند، ترسیم می‌کند».
پژوهشگران معتقدند که هدف از رفتار شدیدا وحشیانه با بقایای قربانیان، تحقیر یا بی‌احترامی به هویت انسانیت آن‌ها به‌عنوان نوعی انتقام یک جرم یا تخلف جدی بوده است. با این حال تعیین انگیزه دقیق این حملات، در شرایطی که اسناد مکتوبی وجود ندارد، کار دشواری است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
کاوش‌ها در حفره طبیعی چارترهاوس وارن که بخشی از یک فلات سنگ آهکی است، در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ انجام شد تا سیستم غارها زیرزمینی بهتر شناخته شود. آنجا بود که پژوهشگران توده‌هایی از استخوان‌های انسانی پیدا کردند که با استخوان‌های گاو مخلوط شده بودند و روایتگر نوعی خشونت جمعی رخ‌داده در جامعه باستانی بودند.
از زمان کشف این سایت و محتوای آن، چندین مطالعه انجام شد. با این حال در سال ۲۰۱۶ توجه شولتینگ هم به این کشف جلب شد. او و همکارش دکتر لوئیز لو، برخی از این کشفیات را دوباره بررسی کردند و به‌سرعت دریافتند که میزان تغییرات ایجادشده روی استخوان‌ها بسیار بیشتر از چیزی است که تاکنون دیده شده است.
شولتینگ می‌گوید تحلیل استخوان‌ها نشان داد بر بسیاری از جمجمه‌ها آثار ضربات کشنده ناشی از برخورد جسمی محکم وجود دارد اما خشونت به همین جا ختم نمی‌شد. تعداد زیادی جای برش روی استخوان‌ها مشاهده شد و شکستگی‌ها در زمان یا نزدیک به زمان مرگ، نشان می‌داد که سرها، بازوها و پاهای قربانیان با استفاده از ابزارهای سنگی از بدن جدا شده‌اند. همچنین شواهدی بود که آشکار می‌کرد که پوست سر کنده شده و برخی سرها فک پایین و احتمالا زبان نداشتند.
نویسندگان در این مطالعه نوشتند: «علاوه بر این، تعدادی از استخوان‌های کوچک دست‌ها و پاها شکستگی‌های خاصی داشتند که با شکستگی‌های ناشی از فشار استخوانی همخوانی داشت. این شکستگی‌ها با اثر دندان‌های مسطح جانوران همه‌چیرخوار (همچون انسان‌ها) بیشتر تطابق دارد تا سوراخ‌های تیز ناشی از دندان گوشت‌خواران.»
آن‌ها همچنین اشاره کردند که بدن‌ها پس از قطعه‌قطعه شدن و خوردن به‌سرعت دفن شده‌اند و این احتمال که حیوانات از بقایای اجساد تغذیه کرده باشند، بسیار کم است. تحلیل استخوان‌ها هم نشان داد که تقریبا همه قربانیان بومی منطقه بوده‌اند که نشان میدهد عاملان این رفتار وحشیانه مهاجمانی بودند که به این جامعه حمله کردند. به علاوه، این نحوه برخورد با اجساد فراتر از چیزی بود که شولتینگ و همکارانش از بقایای حیوانات باستانی قطعه‌قطعه‌شده دیده بودند.
شولتینگ گفت: «چیز شگفت‌انگیز گستردگی شدید قطعه‌قطعه کردن بدن‌ها است. آن‌ها با ضربات به سر کشته شدند و سپس اعضای بدن تقریبا همه به یک روش جدا شده‌اند که گوشت‌ها از بدن کنده و استخوان‌ها خرد شده‌اند.»
پژوهشگران معتقدند که همه این استخوان‌ها مربوط به یک رویداد واحدند. اما با توجه به اینکه لایه‌های مختلفی از مواد در داخل این حفره پیدا شده، ممکن است استخوان‌های حیوانات و انسان‌ها «در طول چندین دهه و حتی تا یک قرن» در این مکان قرار گرفته باشند.
شولتینگ اشاره می‌کند که پژوهشگران شواهدی از جنگ با تیروکمان در سایت‌های متعلق به عصر برنز پیدا کرده‌اند و از آغاز استفاده از سلاح‌هایی مانند شمشیر در دوره نوسنگی اولیه (حدود ۱۵۰۰ سال قبل از چارترهاوس) نیز شواهدی وجود دارد. با این حال در قربانیان چارترهاوس وارن هیچ نشانه‌ای از مقاومت وجود ندارد که نشان میدهد بخش قابل‌توجهی از جامعه غافلگیر شده یا به اسارت گرفته و قتل‌عام شده‌اند و نحوه برخورد با آن‌ها پس از مرگ، با مراسم مذهبی یا آیین تدفین کاملا متفاوت بوده است.
شواهد به دست آمده در چارترهاوس نشان میدهد که کانیبالیسم (خوردن گوشت بدن انسان توسط انسان) ممکن است به‌عنوان روشی افراطی برای تحقیر قربانیان و انسان محسوب نکردن آن‌ها به‌کار رفته باشد. به این معنا که قربانیان از انسان به سطح حیوان تنزل داده شدند که نشان از خشونت شدید و بی‌رحمی دارد.
نویسندگان مطالعه معتقد نیستند که مهاجمان برای تصاحب منابع آن منطقه حمله کرده باشند و در درگیری‌ها در بریتانیای آن زمان تغییرات اقلیمی نیز تاثیری نداشته است. در مورد نسب مهاجمان هم نمی‌توان مطمئن بود چون هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد درگیری بین نژادها یا قوم‌های مختلف رخ داده است.
به گفته شولتینگ، کشف انگیزه انتقام‌های شدید در دوران ماقبل تاریخ، یعنی قبل از ظهور اسناد مکتوب، چالش‌برانگیز است. با این حال تعداد زیاد قربانیان نشان میدهد که تعداد مهاجمان نیز زیاد بوده است.
در حال حاضر، تحلیل دی‌ان‌ای استخوان‌ها در جریان است تا نسبت قربانیان با هم مشخص شود. همچنین تیم تحقیقاتی قصد دارد استخوان‌های حیوانی کشف‌شده در محل را نیز بررسی کند.
